به گزارش مجله خبری نگار به نقل از Scientific Reports، دانشمندان Mass Eye and Ear (MEE) دریافتهاند افرادی که وزوز گوش میشنوند، دچار آسیب به عصب شنوایی هستند که یکی از اولین مراحل کاهش شنوایی است.
برای بررسی دقیقتر ارتباط بین وزوز گوش و فعالیت عصبی، تیم تحقیقاتی MEE نزدیک به ۳۰۰ نفر را که بر اساس ادیوگرامها نتایج شنوایی طبیعی داشتند، استخدام کرد.
شرکتکنندگان بر اساس گزارش شخصی خود از وزوز گوش، به یکی از سه گروه زیر تقسیم شدند. این گروهها شامل ۲۰۱ نفر بدون وزوز گوش (به جز صداهای خیالی گاه به گاه که به سرعت برطرف میشدند)؛ ۶۴ نفر با وزوز گوش متناوب (که به صورت مداوم، اما کمتر از ۶ ماه طول میکشید) و ۲۹ نفر با وزوز گوش مزمن بیش از ۶ ماه بودند.
محققان مجموعهای از آزمایشها را روی شرکتکنندگان انجام دادند. این آزمایشها جنبههای مختلفی از پردازش صدا را پوشش میداد، از پاسخهای سلولهای مویی حسی در گوش داخلی گرفته تا رفلکسهای شنوایی ساقه مغز.
این تیم تحقیقاتی دریافت که افراد مبتلا به وزوز گوش مزمن در مقایسه با افراد دو گروه دیگر، احتمال بیشتری دارد که در عصب حلزونی گوش، پاسخ کمتری به صدا داشته باشند. این عصب که عصب شنوایی نیز نامیده میشود، اطلاعات صوتی را از سلولهای مویی حسی به مغز منتقل میکند. افراد مبتلا به وزوز گوش مزمن همچنین رفلکس ضعیفتری در پاسخ به صدا در عضلات گوش میانی داشتند.
با این حال، افراد مبتلا به وزوز گوش مزمن بیشتر احتمال داشت که فعالیت اعصاب مرتبط در ساقه مغزشان افزایش یابد. این ترکیب یافتهها از این ایده پشتیبانی میکند که کاهش عملکرد عصب حلزونی میتواند منجر به افزایش فعالیت مغز و ایجاد صداهای خیالی شود.
پزشکان میگویند: «کار ما از این ایده پشتیبانی میکند که وزوز گوش میتواند ناشی از از دست دادن عصب شنوایی باشد، از جمله در افرادی که شنوایی طبیعی دارند.»
از آنجایی که همه افراد مبتلا به آسیب عصب حلزونی دچار وزوز گوش نمیشوند، تحقیقات بیشتری برای درک سایر علل این بیماری مورد نیاز است.